Magiczny Szczecin

Mieszkanko przy Bramie Portowej - trochę wcześniej..

Budzik. Zabić go... Lilith sturlała się z łóżka i wyłączyła diabelnie głośno pierdzący budzik, cicho klnąc pod nosem.
- Zachciało mi się, kur....
Przysiadła na łóżku i zatopiła dłonie we włosach. Skroń pulsowała jej tępym bólem. Wczoraj, gdy prowadziła sesję, myślała, że jest po prostu przeziębiona i dlatego nie może się skupić. Dziś wyglądało to co najmniej jak zapalenie płuc czy inne świństwo.
Znowu budzik. Tym razem Areala. Zdaje się, że trzymał go w plecaku. Rzuciła mu go i wyszła do łazienki. Zetknięcie rozgrzanej skóry z zimną wodą do najprzyjemniejszych nie należało. Cały czas mamrocząc pod nosem niezbyt cenzuralne słówka we wszystkich znanych jej językach wyszła do kuchni, wstawić wodę na kawę.
- Arael, chcesz kawy?
- Taa
- Dacen, chc... a tak, ten jeszcze śpi.
Zjadła w biegu jakąś kanapkę, ubrała się, jedną ręką chwyciła cholernie ciężką torbę ze swoimi rzeczami, drugą paczkę chusteczek i wybiegła z domu, mrucząc przy drzwiach coś niewyraźnie, a co zapewne miało być czymś w rodzaju "cześć".
Przez całą drogę na pkp tłukła jej sie po głowie jedna myśl: "Po co ja, k...., tam jadę... po co...?"

Czwartek rano...

Arael obudził się lekko przytruty zbyt dużą ilością kawy, w stanie przypominającym lekkiego kaca choć z jego wspomnień wynikało że nie pił nic alkoholowego. Po jego prawej ręce smacznie drzemała Nakata. Po prawej - Lilith.
Położył się ledwie dwie godziny wcześniej. Nakata z resztą podobnie.
Po pewnym czasie również słoneczna elfka zbudziła się i zaczęła dawać oznaki życia. Pierwsze chwile po obudzeniu zajęło im składanie wspomnień dnia poprzedniego. Ostatecznie doszli do wniosku że cokolwiek robili, robili to razem. Araela ten wniosek jakoś średnio radował.

W zasadzie powodem dla którego syn Władcy Ciemności się tu znalazł była sesja RPG którą miał prowadzić. Oczywiście efekt tych wysiłków był opłakany. Pierwsza zlała go Lilith, stwierdzając że jest zmęczona i w ogóle nie zamierza grać. Uradowany tym jak wszyscy wieżą w jego talent mistrzowski, zabrał się za szantażowanie emocjonalne dwójki pozostałych graczy.

Kiedy po jakichś trzech godzinach doprosił się w końcu o rozpoczęcie gry, natychmiast pożałował że mu się udało. świat przez niego przygotowany uległ spustoszeniu w wyniku starań demonicy-nimfomanki i upartego krasnala, a lokalny władca ciemności dzięki genialnym żutom k20 (na której jakoś dziwnie zawsze wypadała skucha) dwukrotnie został znokautowany ciosem w przyrodzenie.

Właśnie opisywał te sytuacje na forum, kiedy z tyłu odezwała się Lili:
- A gdzie ja mogę być jak mnie nie ma na uczelni?

Uczelnia, stancja, książki, spać  - od nowa.

I to najzupełniej jej odpowiadało. Nie miała ochoty z nikim rozmawiać i nic robić. Już nie była zła. Teraz królowało przybicie. Prawie godzinę siedziała nad komórką, próbując napisać smsa. Kiedy go już wysłała, doszłą do wniosku, że brzmiał idiotycznie...
Dacen w szkole, Nakata też.

Weszła na gg.

Arael 19:59:58
Jesteś w domku aniołku?

Lilith 20:00:37
Jestem

Arael 20:00:56
Jakoś powoli sie do was będę wybierał.

Lilith 20:01:14
Oć. Czekam. <Kawy? Herbaty? Kiślu?  >

Areal 20:02:53
podaj mi swój sztylet żebym mógł cie zabić... wybacz, nie mogłem się powstrzymać.. to taki piękny tekst

Rozejrzała sie po pokoju. Burdel. Przez chwilę chciała posprzątać... ale po ***? Znów zerknęła na wyświetlacz - nie ma odpowiedzi.
"Fuck.."
Usiadła sobie pod ścianą, zgasiła światło i czekała. Minęło jednak ponad pół godziny i nic. Cisnęła komórkę na łóżko i poszła do sklepu. Kubuś, piwo, chleb.
Araela jeszcze nie było. Odpowiedzi też nie. Myślała, że nie można być bardziej przybitym, ale chyba jednak...

Pozostała część wieczoru wyglądała identycznie - zaglądanie w wyświetlacz co kilka minut. Miała być sesja, ale nie była w stanie ani się skupić, ani wysiedzieć tyle czasu. Miała wrażenie, że Arael i Nakata ją zabiją, ale w tym momencie mało ją to obchodziło. Położyła się w pokoju Dacena z komórką w ręku i zasnęła. Nadal czekając.

Nakata zmolestowana przez Araela usiadła do kompa by w końcu napisać tego posta na forum. Obiecała.

- eh... no niech mu będzie... - pomyślała stwierdzając, że jej umysł jest nadal przyćmiony.

W myśli zamigotało jej wspomnienie kilku wspaniałych odzywek jej postaci, którymi zgasiła Władcę Ciemności. Szczególnie, gdy po dość chłodnym potraktowaniu przez Cynobra (czyt. zamrożeniu w basenie) dał jej swój płaszcz by się odczepiła. Przyjęła z tekstem "ymm fetysz " - jak zwykle przekornym.

W tym momencie rozmyślania Nakaty przerwał Arael  wykrzykując za jej plecami:

- Moje skórzane gatki tęskniłem.

Elfka parsknęła śmiechem, wzmożonym wspomnieniem poranka kiedy to Arael stwierdził, że mu lakier odpryskuje.

Spojrzała na zegarek.

- Cholera późno już, potem jeszcze coś napisze...  -  powiedziała, poczym wstała od kompa i zaczęła atacpanicznie po pokoju zbierajac czesci swojej porozrzucanej garderoby.

- 12:39 shit o 13:30 mam pociag ..cholera - panikowała .

Spakowała się jak zwykle pewno czegos zapominając, i pobiegła na pociąg.

- Pociąg, lekarz, dom, sesja, cabal, jakaś książka ..tia weekend zapowiadał się ciekawie.

- Lilith gdzie są moje skórzane spodnie? - zapytał Arael posyłając pytające spojrzenie znad okularów.
- Nie wiem. W którejś szafce... Nie chce mi sie szukać...
- Niemniej pragnął bym je odzyskać... Na co ci moje spodnie?
- Na fetysz... - wtrąciła pisząca posta Nakata.
- Masz... - Lilith zuciła spodnie na łóżko.
- Moje skórzane gatki... tęskniłem...

Odbiło jej. Posprzątała pokój. Co więcej - posprzątała też kuchnię i nawet pozmywała po współlokatorach. Co gorsza - poszła potem obejrzeć z Dacenem jakieś anime... i najgorsze z tego wszystkiego było to, że kiedy wróciła w końcu do swojego czyściutkiego pokoiku zaczęła czytać książkę. Pomogło jej to. Czuła się odrobinę lepiej. Czytała jakiś krwawy horror, uśmiechając się lekko. Czyli norma. Prawie jak przed "wypadkiem".

Właśnie dochodziła do momentu jak jakaś elfka wycina wnętrzności facetowi, który próbował ją zgwałcić, kiedy poczuła lekki chłód w umyśle. "Kto, kurwa?" "Pewności nie mam, choć strzelam, że wszystkie z naszych sióstr"
"Saher..." - zauważyła z rozbawieniem.
Podniosła się do pozycji siedzącej. Tuż przed nią pojawił się nieprzyzwoicie elficko wyglądający mężczyzna w skórzanej kurtce i ciemnych dżinsach, z kaskiem pod pachą. Brunet. Zielone oczy. Mieli tą samą matkę.
- cześć, Lili
- Cześć, cześć. O co chodzi? Jakieś problemy?
- nie, wszystko w porządku. Chciałem tylko sprawdzić jak się ma moja siostrzyczka - uśmiechnął sie lekko, a Lili poruszyła lekko skrzydłami, zaniepokojona.
- Mniejsza, nie obchodzi mnie co kombinujesz, Saher. Powiedz mi lepiej czy załatwiłeś...?
Saher pokręcił przecząco głową.
- Dopiero w poniedziałek. Musiałem się trochę tego naszukać.
- Co?! Przecież to było pros....!
Mężczyzna uniósł palec w górę w ostrzegawczym geście.
- Uważaj na słowa.

Mierzyli się przez chwilę wzrokiem. W końcu Lilith wyrzuciła z siebie gorzko:
- Na Ciebie też nie można liczyć.

Sięgnęła po kartę z jego wizerunkiem i zakryła ją dłonią. Znów była  pokoju sama. Piekielnie zła. I piekielnie smutna.

Rozwalający śmiech zmusił ją do wyjścia z transu i wyjrzenia z pokoju. Halfling stał w korytarzyku i zwijał się ze śmiechu.

- Co jest? - zapytała.

Ten, nadal nie przestając się śmiać wskazał w stronę pokoju Dacena.

- Nie no... nie mogę... wychodzę... patrzę: Dacen musiał wpuścić jakiegoś kolegę, nie?... ja pierdolę, nie... noo... zupełnie inaczej wygladasz, stary!

Wstała i zajrzała do pokoju Dacena. Chwilę potem uśmiechając się wracała do siebie z komórką w dłoni.

"Arael, Dacen się ogolił!! xD"