Magiczny Szczecin

Arael: Nie wnikam
Cirke: Nie wnikaj...
<śmiech>

Piątkowy poranek, po tym jak magiczne, śpiewające pudełko rozpoczęło swój koncert i zostało brutalnie uciszone ciosem palca w guzik, jak zawsze został powitany nieszczęśliwym stęknięciem. Wstawanie przed ósmą było zdaniem Shinju po prostu zbrodnią. Arael po drugiej stronie wigwamu również nie wyrażał chęci do kiwnięcia choćby palcem. Jednak w wiedząc że jeśli nie wstanie teraz nie zrobi tego już do południa, Shinju podniosła się, zebrała rzeczy i poszła oporządzić do łazienki. Gdy wróciła Araela też już nie było. Powlekła się nad palenisko, sprawdzić czy Książę Ciemności nie postanowił przygotować herbaty. Oczywiście był tam, snując się jak cień i wyciągając wszystko po trzy razy próbował nie spać na stojąco. Shinju przygotowała śniadanie (z produktów wyłożonych przez Araela) i wraz z nim wróciła do wigwamu by się posilić. Po jakimś czasie na tależu została jedna kanapka. Spojrzenia mistrza i jego uczennicy się spotkały.
-Twoja. -powiedziało małe dmoniątko.
-Nie. -zaprotestował Książę.
-Tak.
-Nie.
-Tak.
-Ale ja nie chcę. -jęknął Arael robiąc minę nieszczęśliwego szczeniaka.

Mistrz Iluzji powoli opuścił zmęczone powieki. Shinju spała. Wiedział że on zaraz przyjdzie - towarzyszył mu niemal bez przerwy od czasu ich zejścia z Szyndzielni.
Przez chwilę był spokój, łągodny, dający nadzieje że to już koniec, że tym razem sobie darował. A po chwili zimna dłoń o szponiastych palcach szyderczo pieszczotliwym gestem spłynęła na jego biodro, gładząc je z pozorną delikatnością.
Przez chwilę Arael pomyślał że Ból był by nawet czułym kochankiem, gdyby każdy jego dotyk nie przeszywał go aż do kości.
- Tęskniłeś za mną, prawda? - Chłodny oddech spłyną wzdłuż kręgosłupa.
- Jak cholera. - Mistrz Iluzji spróbował się odsunąć. Łóżko zaskrzypiało, więc znieruchomiał żeby nie budzić Shinju. - Zostaw mnie już.
Ostre szpony wbiły się w jego ciało, przeszywając staw na wskroś. W kącikach oczu Arael zalśniła wilgoć.
- Czemu? - Szósty Demon z skrytym w ciemności uśmiechem odwiódł nogę księcia ciemności nieco w bok, przenosząc swój dotyk na jej wewnętrzną stronę.
- Bo ja jestem twoim panem, a ty moim sługą...
- Więc zapanuj nade mną, mój władco... - szyderstwo zabrzmiało cicho poprzedzając kolejny dotyk ostrych szponów. Arael przez chwilę myślał że zemdleje gdy po kolejnej próbie odsunięcia się, demon przyciągną go bliżej, przylgnąwszy do całych pleców.
- A jeśli nie jesteś w stanie nade mną zapanować, to leż grzecznie i współpracuj... I staraj się być cicho, bo pewnie twoja uczennica zmartwi się, jeśli obudzisz ją jęcząc...

Nic dziwnego że następnego dnia Aael nie poszedł na zajęcia. Zasadniczo podniesienie się do siadu stanowiło nie mały problem. Wreszcie zagryzł zęby i postanowił że się ubierze. Ale jakoś nie widział siebie robiącego sprawozdania z fizyki czy pracę na projekt po trzeciej zarwanej nocce. Nawet jak Małe Demonątko osłodziło mu poranek zrobionym przez siebie kapuczinem. Tydzień zapowiadał się okropnie, a wszystko przez to że nie umiał schować swojej dumy tam gdzie powinien.

Sesja zblirzała się wielkimi krokami. Z tego powodu Arael popadał w psychoze maniakalno depresyjną z przerzutami do wątroby, a Shinju czytała coraz dziwniejsze książki... Dochodziło też do dziwnych wymian zdań, na przykład w zakresie słowotwórstwa. Podczas rozmowy o hentajcach z tentaklami w roli neologizmu zeszło na polskie odpowiedniki...

- Krawat to na przykład był zwis męski - zauważył Arael
- Górny... - uzupełniła Shinju
- ??
- Zwis męski dolny wiemy jak wygląda...i

Po wymianie spostrzeżeń na temat tego, co akurat znaleźli w swoich notatkach.

Arael: Masz na pocieszenie... (daje Shinju lizaka)
Shinju: A ty nie chcesz?
Arael: Mi nie trzeba...
Shinju: ???
Arael: Ty masz wpadki graniczne, a ja błąd dopuszczalny...

Kilka dni temu Arael i Shinju zmienili wigwam na większy bo Cirke miała się do nich wprowadzić. Na razie czekali aż zostanie wypuszczona ze swego zamczyska. W czasie rozkładania namiotu na wzgórzu Wiał zabójczy dla demonów wiatr od strony statku piratów. Koniec końców małe demoniątko złapało katar i do dziś się z nim nie uporało. siedząc przy komputerze nieopodal mistrza sięgnęło po kolejną chusteczkę. Wyjęło ją i rozłożyło, a tam gdzie powinna być chusteczka była tylko czarna dziura...
Shinju dłuższą chwilę przyglądał się chusteczce.
- Co to? - zdziwiła się Shinju pierwszy raz widząc takie zjawisko.
- No co... - burknął Arael. - Pusta chusteczka.

Arael po całym dniu dumania nad sprawozdaniem, które miało być na następny dzień gotowe, stwierdził.
- Mam wrażenie że im bardziej mam w dupie tą chemię tym lepiej wchodzi.
- Musisz mieć dobry lubryka nt. – stwierdziła Hashin patrząc na niego trochę nie pewnie.
- Kurde, przyswajam chemię Analnie T.T.

***

Hashin do Shinju: Nie gryź! Bo rzucę w ciebie … tym… otworem. – grożąc zmutowaną folią bąbelkową.