Magiczny Szczecin

Staruszka zmierzyła Araela i Hiacynte spojrzeniem...
- Taaaaaaaaaaaaacyyyyyyy jeeeeeeeeesteście młooooooooooooooooodzi... - Zajęczała. - Czy wy sobie poradzicie? A co się stanie jak nie znajdziecie pracy? ...
I zaczęła biadolić. Że płace są niskie, że to wina rządu że świat chyli się ku upadkowi... Biadoliła przeszło godzinę, na koniec obwieszczając że wolała by porozmawiać o tym z mamą smoczycy... Arael cieszył się że jego specjalnością jest iluzja i wszelkie inne matactwo... Bo inaczej nie zdołał by uśmiechać się grzecznie, przytakiwać i ogólnie ściemniać do końca tej rozmowy...

Gdy wyszli smoczyca się załamała. Wiązke siarczystych przekleństw słyszał cały blok. Potem gniew opadł i nie pozostawił po sobie nic... Arael prowadząc ją do akademika czuł jakby szedł z lalką... Tą samą lalke spakował, odwiózł na dworzec... Kupił jej bilet i wsadził do pociągu. Na razie to było najlepsze wyjście. On dopilnuje wszystkiego i dopiero wtedy ją tu sprowadzi...

Pociąg odjechał, a on został sam z swoimi problemami.

Odcięłaś mi skrzydła a teraz chcesz bym leciał niosąc nas oboje... - pomyślał z wyrzutem, wkładając ręce do kieszeni i kopsając się do domu.

Książe Ciemności siedział znudzony pośród stosów złota, patrząc na to jak Smoczyca skrupulatnie przekłada swoje błyskotki, segregując je wedle sobie samej znanego wzoru…
Kolejne świecidełko – tak się czół, teraz i wiele razy do tej pory. Mógł mieć wszystko, wszystko o co poprosił prócz wolności, tych kilku samotnych oddechów potrzebnych mu do życia. Gdyby nie to, było by cudownie. Ale nigdy nie mogło być pieknie do końca, wiedział to przecierz zawsze. A może po prostu chciał zbyt wiele. Czasem chciał by świat istniał tylko dla niego.. czasem miał wrażenie że tak jest w istocie…
    Już sam nie był niczego pewien. Czyżby dał się zwieść własnym kłamstwom? Tak jak to przepowiedział wiele lat wcześniej…
    Nie.. wtedy stwierdził że to najgorsze co może się stać.

Bez entuzjazmu przerysowywał dla swojej lubej stopnie wojskowe. Smok broniący granic Rzecz Pospolitej… Porażka. A gdyby Kerionowi coś odwaliło i armia Darkland uderzyła na Polskę to co? Po czyjej stronie do cholery miał by stanąć?
    Z reszta co za różnica. Gdyby w Imperioum istniało coś takiego jak komisja rekrutacyjna to on by dostał kategorie E – w razie wojny rozstrzelać. Przecież wszyscy wiedzieli że prędzej czy później zdradzi. Tak mówiła przepowiednia. Nie wiadomo czy za rok czy tysiąc lat, ale pewnego dnia wystąpi przeciw ojcu i – jak wierzyć proroctwu – pokona go. Choć naprawdę nie miał pojęcia jakim cudem skoro jego jedyną bronią było kłamstwo. Aczkolwiek… gdyby tej broni umiał dobrze używać… Ale nawet to mu nie wychodziło i częściej sam siebie ranił niż cokolwiek zdziałał.
    Zmrużył oczy. Widział coraz słabiej… Pamiętał jak pierwszy raz zobaczył go Naarion i zapytał Riehvana czy dzieciak cokolwiek widzi na te oczy… Wtedy widział. Nie do końca dobrze, przez co pół  życia przelatał w obciachowych brylach, ale zawsze. Teraz na tomista wyglądało na to że będzie musiał przyzwyczaić się do życia z obrazu impresjonisty, co najmniej do póki nie będzie go stać na okulary.
    Ruszenie skarbów Smoczycy nie wchodziło w grę. Tak samo żebranie u Riehvana – już i tak byli u niego zadłużeni po uszy i Książe na samą myśl o spłacaniu tego długu czół niemiły skurcz w żołądku. Tak więc wyglądało że na razie są w kropce…
   
Telefon Księcia Ciemności zadzwonił wygrywając znajomą melodię… we use the pain for auer fantasy… we nead some pain…
- Tak… - Arael odebrał i niemal odruchowo staną na baczność. – Jak każesz Ojcze. Zrobie co w mojej mocy, Ojcze. Tak.. Dziękuje za pomoc, Ojcze. – odpowiadał drżącym lekko głosem, po czym odsuną słuchawkę od ucha i spojrzał na telefon zdziwiony.
    Jego Cesarska Mość wysyłał go z poselstwem do Mordoru… A tam, jak ładnie się podliże „wujkowi Sauronowi” miał szansę poprawić i to znacznie stan własnej kiesy. Oczywiście oznaczało to również że po wyciera kolanami podłogę w Barad-Dur i nie raz, nie dwa zegnie karku… I że dorwą go w swe szpony trzy najmłodsze Mordorskie plagi – trzy pół demony które za młodym Księciem Ciemności wprost przepadały… z wzajemnością nie wystarczającą do znoszenia ich towarzystwa dłużej niż trzy godziny pod rząd. Z ich pojawieniem się dziwny związek miała blond włosa nimfa przy której Władca Ciemności stawał się podejrzanie wręcz pokorny.
- Całe zło tego świata przez baby, cholera jasna. – burkną Arael wybierając kierunkowy do Mordoru. – Czy dodzwoniłem się do Ambasady Darklandskiej w Mordorze?... Arael, syn Keri…Tak… Tak, chce potwierdzić swój przyjazd. Będę jutro przed południem. Za pomocą portalu dostane się najwyżej do Isengardu, potrzebna mi będzie eskort… Nie ważne, poradzę sobie.  – burkną rozłączając się. Naburmuszony rzucił się na kopiec skarbów.
- Jutro jadę do Mordoru. Będę wieczorem. Sprawy Imperium. – wyjaśnił.
Smoczyca tylko skinęła głową. Zwykle pewnie by protestowała, ale sama wiedziała w jak genialnym są położeniu. W milczeniu położyła się owijając księcia ogonem.
- Damy sobie rade… musimy… - wymamrotał Arael martwym głosem. – Musimy…

29.07.08

- Ja pierd*** żeby Książe Ciemności roznosił ulotki… - jęczał sam do siebie Arael. Miał dosyć.
Nie dość że trzeci weekend z rzędu wycierał kolanami podłogi w Barad-Dur, by w zamian otrzymać marna jałmużnę to jeszcze cały tydzień łaził po Basenie Górniczym i wciskał przechodniom jakieś śmiecie. Już nie wiedział co bardziej go irytuje – pogardliwe spojrzenia ludzi i (co gorsza) elfów czy przypełzające tam na tarło małe żelazne węże… Do tego, postanowiwszy wreszcie wyleźć z munduru imperium i ubrać się jak człowiek spalił sobie nogi od kolan w dół… I co z tego że jak każdy przyzwoity mieszkaniec Darkalnds używa kremu z filtrem trzydziestką?
Pierwszego dnia, gdy wrócił z gorączką i nieszczęśliwy do granic swoich (sporych w tej materii) możliwości nawet nie spojrzał na smoczyce, tylko od razu zmył się do łaźni, gdzie przywoławszy dwie najseksowniejsze demonice na jakie starczyło mu mocy przez dobra godzinę nie wychodził z chłodnej wody. Gdy wreszcie wyszedł, namaszczony wonnymi olejkami i wypieszczony co swoje, od razu walną się spać i spał do następnego ranka.
Następny ranek powitał go jeszcze gorszym upałem… A po sześciu godzinach dreptania w te i na zad Książe zobaczył że ktoś zawiną mu torbę.
- Nie… ja kurwa… nie.. – wymamrotał…
Z resztką pozostałych mu w ręce ulotek podreptał do końca „służby” po czym otworzył sobie portal do Darklands.
- Ja mam już tego dość! Ja pier***! Ja nie mam siły tak dalej! Ja zwariuje z tą wypindrzoną paniusią którą delikatne paluszki bolą od roboty… Kurwa, paluszki wiekrze, kurawa odemnie! Cały dzień zapier** jak pier *** muł a na koniec jakiś cieć kradnie mi torbę!!!! A ja nawet go kurwa zabić nie mogę bo w tym durnym świecie to jest kurwa karalne. A on jak kurwa księcia okradnie to nic, bo cholera jasna niska szkodliwość ja pierdole co za porywany…
- Ari, do kogo mówisz? – zainteresował się Kadar, patrząc na wydzierającego się szustego z braci.
- Do siebie. – odburkną nieszczęśliwy jak diabli Książe.
- Per „Kurwa”?
- Ka, daj mi…
- Ari, Ari, Ari… Nasza mała słodka maskotko… Widzę że męczy cię już udawanie kogoś kim po prostu nie jesteś… - Książe Krwi uśmiechną się lekko. – Co żeś się tak uparł na to śmiertelne życie? Odpuść sobie. Spójrz prawdzie w oczy… Nie jesteś słabszy niż reszta z nas. Twoje iluzie są w stanie omamić bogów… TO olbrzymia siła. Według przepowiedni masz kiedyś pokonać nas wszystkich i naszego ojca… Czemu robisz z siebie ofiarę? Żal będzie umierać z reki kogoś z taką przeszłością…
- Ka…
- Mówie serio. Naprawdę nie mam nic przeciw temu że nas zdradzisz. Tak bywa. Ale weź chociaż do tego czasu zacznij udawać mężczyznę…
- Ka… Masz na zbyciu jakiegoś człowieka… czy elfa… Na którym ci specjalnie nie zależy…
- A co?
- Nic. Musze odreagować. Jak na Księcia Ciemności przystało.
- Grzeczny chłopczyk. – Kadar rozczochrał mu włosy uśmiechając się od ucha do ucha. – Coś się znajdzie. A jak nie to podprowadzimy Danaelowi, pewnie się nawet nie skapnie.
    Trzy dni czasu darklandskiego, czyli pi razy kapelusz, pół godziny czasu ziemskiego, Arael jechał tramwajem uśmiechając się delikatnie. To nic że opierając twarz na ręce, miał wrażenie że wciąż wyczuwa od niej zapach krwi tego człowieka. To nic… To nic że widział jego twarz w każdym przechodniu. To tylko sumienie. Ono z czasem umrze. Ale czy nie znalazł ukojenia w jego krzyku? Czy nie uciszył jego cierpieniem własnego bólu? Może na chwilę… ale tej chwili brakowało mu od dawna. Nie przeszkadzało mu nawet że Smoczyca jak zwykle spóźniła się z obiadem i musiał sam stanąć przy garach. To zadziwiające jak odrobina sadyzmu może poprawić nastrój.
    Następnego dnia zrobiło mu się trochę głupio… bo okazało się ze torbę ktoś zaniósł do kiosku, myśląc że została pozostawiona. W końcu jednak podszedł do tego z fatalistycznym spokojem i wrócił do rozdawania ulotek. Przynajmniej Kadar już nie uważa go za ciotę. Miło by było żeby Riehvan też zmienił o nim zdanie… ale nad tym będzie musiał popracować kiedy indziej.
- Ari, jedziemy z chłopakami do Enchanted Lands… Zabierasz się? – zapytał znajomy głos a Arael niemal nie spadł ze stołka.
- Dan, cholera jasna, nie strasz mnie tak… - burkną patrząc na brata. – Nie jadę, nie będę robił rozrób na cudze konto.
- Ale dzieciaczki Krona się nie po gniewają jak im polepszymy renomę. Chodź, będzie fajnie… Zapolujemy na barbarzyńców lub elfy…
- I tak mnie Smoczyca nie puści. Wynoś się. – burknął odwracając się z powrotem do laptopa.
Anieloskrzydły wzruszył ramionami.
- Trudno. – powiedział tylko i teleportował się.

Wizyta siostry smoczycy...
Psychodeliczna kąpiel w koszmarze.

Jak ona może z tobą ..
Co z ciebie za facet..

Słodki uśmiech w odpowiedzi. Tylko tyle wolno.

Może się tu popłaczesz?

Uśmiech. Myśli szukają pretekstu by stąd wyjść...
- Kochanie, zrobię obiad, dobrze?

Ucieczka między garnki. Od jej spojrzeń, od jej głosu.

To nie moja wina, że ona chciała się zabić! Nie moja! Nie moja!!!!!

Wróć tam i przestań się mazać! Chciałam żeby zobaczyli że nam się układa!!!

Nie wolno pokazać łez.. Nie wolno...

Uśmiech. Dobrze być mistrzem iluzji.

- Nie wiem czy dam radę...

Delikatny dotyk. Ciepło jej ciał.
- Dasz... Spokojnie. - głos który dodał siły.
- Ona mnie nienawidzi...
- Spokojnie. Musicie się dogadać..

Musicie...
              Musicie...
                            Musicie...
Dlaczego teraz.. teraz kiedy znów zacząłem się dogadywać z Hiacyntą? Dlaczego?
Nie mam już siły...
Ojcze, za co?

Wdech, wydech... Usmiech. Wracamy.

Powietrze ma zapach krwi.
Spokojnie, to tylko jeden weekend.

Spokojnie...

Wieczór.
Picie z Zbyszkiem.

Spoko koleś.. Idiota jak ja, też dał się wrobić w związek z jaszczurą... Eh, serce, czemuż tak nas zeszmacasz?

Arael wzniósł toast puszką zielonego bosmana. Rycerz mu odpowiedział.

Naprawdę spoko koleś.. Mimo że palladyn

Kolejny dzień.
Poranna awantura bo siostra Hiacynty miała zły sen. Jakie to znajome...

Pożegnanie. Piwo w "beczce" przy dworcu i bułka wegetariańska... Atmosfera..

Jak kiedyś, zanim próbował odejść.

Arael uśmiechną się. Popatrzył na siostrę smoczycy...

.. na , kiedyś, dawno temu, swoją najlepszą przyjaciółkę...

Może kiedyś jej minie Pomyślał i utopił te myśl w szklance z piwem.

Demon patrzył na niego siedząc pod ścianą groty...
Arale spokojnie rzłorzył karty...

To dzisiejszy dzień...
To zaliczenie z dendro
To wieczór
A to reszta tygodnia...

- mamrotał do siebie...

Odwórcił karty.

Ksiąrze Krwi
Sprawiedliwość
Samotność
Król Cieni

- A więc prognoza na dziś.. Kolejny dzień z życia anemika, dendro obleje, smoczyca mnie opieprzy... W tygodniu bez zmian... Zajebiście.

- Dlaczego o tym nie napiszesz? - Szósty demon patrzył na Araela ciekawie.
Ksiarze ciemności tylko wzruszył ramionami.
Smoczyca spała.
- Jak uważasz... - Ból odwrócił się w stronę drzwi.
- Czekaj... - Głos Araela zabrzmiał dziwnie pusto. - Wiem jak to zabrzmi... ale połóż się przy mnie. Proszę...

- A temu co? - Kadar popatrzył na dziabiącego widelcem jajecznice Araele.
- Smoczyca wyjaczhała... - Zauważył Szłoty demon nawet nie podnosząc się z posłania na widok Księcia Krwi, który z resztą zaraz uwalił się obok.
- I nie szaleje z radości? - Zapytał, poprawiając sobie poduszkę i patrząc na brata.
- Stara się być konsekwentny. - Wyjaśnił demon.
- Aha

Arael próbował ich ignorować. Wreszcie jednak odwrócił się i posłał złe spojrzenie.
- Ciszej byście mi tyłek obrabiali.
- Oj, tam,brat, wyluzuj... - Kadar sięgną po coś do kieszeni i rzucił w jego stronę. - Patrz co znalazłem u Ri. Karty do Jerretty, wersja exkluziw...
- Chyba erotik... - Arael przyjrzał się pierwszej wyciągniętej karcie, która tradycyjnie przedstawiała jego... Jedynie w białych rękawiczkach... - Czyja to ręka, co?
- Riehvana... Chyba, tylko on ma pierścionek na palcu. I cesarz.. A właśnie, zobacz, białego cesarza...
Arael przebrał karty i na chwile zamarł
- Mmmmm She is Hot!!!! ^^ To, od kiedy Biały Cesarz to laska?
- A bo ja wiem... Ale jak znajde te modelkę to chce ją widzieć w swojej trumnie

Kolejny ranek...
Książe ciemności popatrzył na plan zajęć.
Westchną.
To było długie westchnienie.
- Trzeba było być systematycznym...
Zebrał książeczki i powlókł się do szkółki.