Magiczny Szczecin

Pierwsze zajęcia z języka dla obcych...
-Sala komputerowa? -Shinju zaskoczona spojrzała na wyposażenie sali 214 w której miały odbywać się jej zajęcia. Zerknęła jeszcze raz na numerek... zgadza się... =="
-To jakiś żart, czo oni zamierzają nas tu uczyć tego języka jak w profesjonalnych szkołach... haha marzenia... czyli żart. -pomyślała znajdując sobie krzesełko.
Po 45 minutach i rozwiązaniu testu na 30 minut, Shinju znów się załamała. 16/60... T.T" To mówi samo za siebie...
-Muszę się powarzenie zastanowić nad zmianą języka... może rosyjski... ale właściwie czy nie wychodzi na to samo... będę musiała kuć tak samo, a pewnie i tak nie uzyskam więcej jak zaliczenia na trzy. Minimum zawsze jakoś wyciągnę. Grunt to nie poddawać się...
-Nie cierpię takich testów... maturę napisałam ledwo na 34%... no w sumie dobrze że 34 bo jak by było 30 to człowiek może sądzić że to z litości, a tak przynajmniej wiem że na minimum umiałam, jak zawsze... Minimalistka =="... Nie cierpię języka angielskiego... po za tym miała praktycznie półtora roku przerwy... i nic nie powtarzałam... (Tłumaczę się... ==" Prawda...) no i spodziewałam się że będę najgorsza z grupy jeśli chodzi o test... tym czasem, byłam przed ostatnia... tak czy inaczej żenada... Czy ja znam kogoś kto mógł by mi pomóc?... Nie? Tak sadziłam... i do tego się tłumaczę dlaczego test wypadł mi tak słabo... Jestem żałosna... Y.Y

Shinju posępnie spojrzała na nowe wieści pozostawione przez Araela...
Wrócił jej dół z poprzedniego wieczoru, ale w szafce nie było już wafelków, a czekolada przyniesiona przez Strażnika Bram dawno poszła się trawić.
Chwilę jeszcze patrzyła w monitor...
Wstał, otworzyła jeden z portali przeszła, znajdując się w zacisznym wnętrzu sypialni pewnego wiecznego kawalera. Rozejrzała się i szybko znalazła mały chirurgiczny skalpel... Tak ten sam ^^. Ilu to niewyżytych i nie sympatycznych chłopców poznało go bliżej. Podniosła go i wyszła do salonu. Znała ten ... apartament, w końcu sama wykreowała tę cześć rzeczywistości.
-Roch? -zapytała rozglądając się za mężczyzną. Wyłonił się z kuchni. Shinju lekko się uśmiechnęła. -Roch, kiedyś chciałeś mnie zabić. Ale teraz proszę cię pozbaw mnie serca. Nie chcę już czuć. -powiedziała wyciągając w jego stronę jego małego przyjaciela. Mężczyzna w milczeniu podszedł ujmując skalpel w dłoń patrząc na nią tymi zimnymi niebieskimi oczami. -Nie patrz tak na mnie. -mruknęła Shinju odwracając wzrok. -Oboje dobrze wiemy że po wyrwaniu serca nie umrę. Było by zbyt piękne gdyby tak się dało. Zrób to i przestań się wreszcie cackać. Kto jest prawdziwym facetem w tym pokoju. -powiedziała ostro.
Roch nie odpowiedział.

Ostatnio edytowany przez Shinju (2008-10-15 18:58:13)

-Ale... -jęknęła Shinju, jednak posłusznie dała się wyprowadzić z powrotem do po portalu...
-Wpadnijcie jeszcze kiedyś. -rzucił za nimi Roch.

Shinju w ramach protestu za złe traktowanie więźnia nie zmyła naczyń i nabrudziła jeszcze kilka. Wkurzyła się na Boginię która w zeszłym tygodniu zagoniła ją do sprzątania łazienki a w tym gdy przypada jej kolej pojechała sobie do stolicy. Postanowiła że ma wszytko w nosie i idzie jutro na kaligrafię Japońską bez względu czy Strażnik Bram będzie musiała sama dźwigać ciężkie zakupy czy nie. Skoro wszyscy którzy nazywają się jej rodziną mają ją w nosi czemu ona miała by się nimi przejmować.
Postanowiła wyjść wcześniej i poszwendać się po mieście kupić sobie jakiś fajny Japoński gadżet tak jak to zawsze robiła gdy miała doła. Po za tym nie jeść obiadu ponieważ mielone jest tak ohydne że woli głodować. Może podtruje się spermobółką z MacKwaka a może po prostu każe żołądkowi ćwiczyć silną wolę.

Shinju ledwo przytomna z rana włączyła komputer by jak zawsze pogadać sobie z Araelem przed nudnymi zajęciami na uczelni. Chwile gadali o nieistotnych pierdołach...
-Smoczyca wyjeżdża tydzień później i na tydzień krócej. Wszystkie plany szlag trafił. -wyznał książę ciemności. Krew się w Shinju zagotowała... po czym demoniątko westchnęło z rezygnacją do komputera... Nawet nie majak pocieszyć biednego mistrza, bo i co może powiedzieć. "Nie martw się następnym razem pojedzie do iraku"? Albo "Idą święta, może da ci spokój"?
Wściekła poszła na wykłady z UFO. Żeby tego było mało po drodze Shinju dopadł ten przeklęty demon i przyczepił się do pięt... Z ledwością doczłapała na wykład czując senność, wściekłość i gryzienie po piętach. Mały, Piep***** fetyszyta, pięt mu się zachciało.

Siadając na niewygodnym krzesełku puściła wiązankę której nie powstydził by się nawet org, aż się wszyscy obejrzeli.
-Jest taki "człowiek" na świecie który potrafi mnie wkór*** nawet jak go nie widzę. -zauważyła wyjmując zeszyt i piórnik, po czym przez resztę wykładów znęcając się nad króliczkami.

Shinju jak co tydzień z ambitnym planem przygotowania się na zajęcia z historii sztuki dna następnego nawet wyjęła zeszyt i książkę. Rozłożyła się na biureczku przed Panem Asusem. Co jakiś czas na niego  zerkając. Nawet sprawdziła co ma w ostatnich notatkach, ale nie wiele jej to pomogło w odgadnięciu co będzie na kolejnych zajęciach. Otworzyła książkę na właściwej epoce i przejrzała ile tego jest i jak jest rozłożone.
Nie chce mi się, przygotuje się na Etrusków i Rzym Pomyślała zamykając książkę, która jeszcze przez dłuższa chwilę leżała przed nią patrząc niewidomym wzrokiem rzeźby na okładce.
Po chwili Shinju otworzyła portal i stanęła w słynnej kuchni Save.
-Co robisz? -zapytała patrząc na pochylającego się nad garami Arashi.
-Kolację, a co? -odrzekł Azjata przyzwyczajony do jej nagłych pojawień się. Gdyby nie to że przy pierwszym spotkaniu wszystko mu wyjaśniła pewnie uznał by że ma schizofrenię.
-Kolację? -zdziwiła się Shinju.
-To że ty godzinę temu jadłaś obiad nie znaczy że cywilizowani ludzie nie mogą jeść teraz kolacji. -obruszył się Arashi.
-Pantoflarz. -burknęła pod nosem przysuwając sobie taborecik i siadając tak by mieć go widocznego od najlepszej strony.
-No dobra co się stało? -zapytał Arashi odwracając się od garów.
-W sumie nic. Dyplomatyczne milczenie. W sumie wyszłam z domu o 10 i wróciłam o 18... Arael mnie przebunkrował bo chciałam się wymigać od robienia mielonego. -Shinju wzdrygnęła się ze wstrętem. Nie ma nic przyjemniejszego niż babranie się z mięsem i to jeszcze tym gorszym gatunkowo. -A potem wyciągnęłam go na miasto poszliśmy na herbatę i zwiałam z zajęć z teatru. Jestem zła...
-Dopiero do ciebie dotarło? -prychnął Arashi. Shinju posłała mu wściekła spojrzenie. -Taka prawda. Ale co po za tym? Wygląda na całkiem udany dzień, biorąc pod uwagę że spędzałaś go prawie całego z Araelem.
-No w sumie... Tylko spojrzenie matki było takie wymowne jak wróciłam. -westchnęła. -Jakby mnie miała zabić. Skoro tak jej zależy na służbie, mogła powiedzieć nie szła bym na studia i grzecznie robiła obiadki.
-Użalasz się nad sobą. -zauważył Arashi.
-Wiem, ale ktoś musi to robić. -stwierdziła Shinju. -W każdym razie jak zapytałam czy nie poszła by ze mną na rynek w sobotę zobaczyć płaszcze, za to ja zrobię zakupy w piątek to na mnie naskoczyła. Że zostaje z pracą sama, że jest stara, że ma pranie, gotowanie, sprzątanie i jak ze mną pójdzie to jej czasu nie starcza. Wystarczyło by poprosić, ale dobra. Nie wnikam. -fuknęło demoniątko.
-Ale masz problemy...
-Cicho, po prostu mnie wkurza ze to mnie się cały czas obrywa, a tak na prawdę to najwięcej w tym domu robię. Ja na prawdę nie jestem typem kury domowej. Nie wezmę się sama za sprzątanie, tym bardziej za zmywanie. Boże jak ja nie cierpię zmywać. A oni mają to głęboko w poważani, nie pomaga to jak demonstracyjnie zostawiam górę brudnych naczyń. I tak na prawdę żal mi się robi tej kobiety, bo ona musi się tym wszystkim zajmować, a reszta grzej fotele. Nikogo nie obchodziło to że jak chodziłam do pracy na 12 godzin i mózg miałam po tym zryty tak że musiałam następne 12 odespać to w dni wolne musiałam gotować. Ty mi powiedz co można załatwić jak musisz odliczać każdą minutę byle nie spóźnić się do domu by obiad zrobić. Na prawdę korona by siostrze z głowy nie spadła gdyby pozmywała po obiedzie. To by jej dużo nie zajęło a matkę by odciążyło. Nie mówiąc już że stary potrafi przesiedzieć cały dzień prze telewizorem a jak się go poprosi o rozłożenie przyniesionych na stół sztuców to robi aferę. Może palić trzy paczki dziennie i pić ponad cztery piwa co wieczór to i może ruszyć ten swój zasuszony tyłek żeby rozłożyć kilka widelców.
-Nie bulwersuj się tak. To nic nie da.
-NA prawdę zacznę się bunkrować w bibliotece... na zdrowie mi wyjdzie. -stwierdziła Shinju marszcząc brwi. -Mam dość przymuszania się. Cztery lata zmuszałam się by rysować kompozycję Kokolusa, by rysować w ogóle martwą naturę i by wyglądała ona mniej więcej jak oni sobie życzą. Dlaczego musiałam łykać tabletki szczęścia, bo nie jestem typem który potrafi długo wytrzymać na przymusie.
-Masz depresję? Znowu.?
-Nie, jestem tylko histeryczką i hipochondryczką. Ale tak czy inaczej coś do czego mnie zmuszają na pewno nie zostanie wykonane przeze mnie dobrze. -westchnęła. -Siostra cały czas miga się od pracy w domu. Na soboty wychodzi w tygodniu też jej nie ma. A jak ja gdzieś wychodzę to odprowadzają mnie takim spojrzeniem że mi się odechciewa w ogóle żyć... Boże jaka była afera jak wychodziłam w sobotę rano... Niech mi powiedzą że kochają nas tak samo i traktują tak samo. Jak siostra była na studiach też tyrałam pod jej komendą "pomagając" robić obiady. A ja se na studiach muszę radzić jeszcze z górami naczyń i td.
-Kto powiedział że będzie sprawiedliwie? -zapytała Arashi z rezygnacją.
-Oni. Mieli nas traktować tak samo. -fuknęła Shinju. -Nie dość że urodziłam się tylko po to żeby pracować na swoich rodziców to jeszcze okazałam się uszkodzonym egzemplarzem. Ciesz się że jesteś jedynakiem. Przynajmniej nie porównywano cię do rodzeństwa i nie udowadniano jakim jesteś matołem.
-Nie za to jakaś baba z kompleksami stwierdziła że stracę matkę w wieku 15 lat a w wieku 30 będę już martwy.
-Nie narzekaj, zawsze mogłeś zarazić się senilizmem, patrząc na to z iloma kobietami i nie tylko sypiałeś. -Shinju uśmiechnęła się do niego złośliwie. -Pójdę już, pewnie zaraz wróci Save. Nie było by dobrze gdby nakrył się z obca babą. Pa...

-Roch... weź mnie zastrzel...
-Zdurniałaś. Nie jestem głupi.  Zechciałbym to zrobić wpadł by ten twój księciunio... jak ostatnio. Nie będę zadzierał z mistrzem iluzjo...
-Nabawisz się jakiegoś syfa zobaczysz.
-Grozisz mi... wiesz chyba zacznę używać gumek.
-Wiesz że Ver ma uczulenie na lateks...
-No co ty?...

-No proszę koga ja widzę. Co się z tobą działo? -zapytał Arashi widząc demoniątko na sofie w salonie. -Nie wyglądasz jakbyś miała doła. A zazwyczaj tylko wtedy tu przychodzisz. -dodał siadając na przeciw w fotelu. Chwilę panowało ciężkie milczenie, w którym to Arashi odpalił papierosa i zaciągnął się kusząco jak to tylko on potrafi. Shinju chwilę na niego patrzyła.
-Trudno mi uwierzyć że to dopiero dwa tygodnie. -powiedziała dość spokojnie. Arashi spojrzał na nią pytająco. -Odkąd Arael przeniósł się do Nibylandi... na Kres świata. -westchnęła.
-Przeniósł się...? Co mu do łba strzeliło?
-Odszedł od Smoczycy i z Razielem doszliśmy do wniosku że najlepiej będzie mu się zabunkrować tam gdzie go ta gadzina nie będzie szukać. -wyjaśniła. Arashi znów spojrzał na nią pytająco, po czym znów zaciągnął się dymem i go wypuścił.
-A ty...?
-A ja znów zaprowadziłam go do stalowego węża pożegnałam ... ale przynajmniej tym razem nie czułam się jakbyśmy mieli się więcej nie zobaczyć. Może to dlatego jestem ledwo przytomna po wczorajszej sesji do 4 rano... -westchnęła. -Ale, kiedy wspominam chwile gdy wspominam chwilę gdy razem z Razielem i Araelem jechaliśmy do Darclands... -Shinju uśmiechnęła się lekko. -W końcu czułam się jak w domu... na swoim miejscu. Bramy światów to coś zupełnie odmiennego. Tutaj się duszę, cały czas obawiając się że ktoś znów zechce pozbawić mnie skrzydeł. Boję się je rozwiną by znów mi ich nie pozazdrościli i z satysfakcją nie oderwali... Chcę uciec w końcu z tego bezkresnego więzienia... -mruknęła ociekając ukradkiem łzę.
-No a twoja Bogini zza ściany? Przecież obiecałaś ją wspierać... obiecałyście wspierać się na wzajem... -zauważył Arashi nieco zaskoczony zachowaniem Shinju. Takiej jej nie znał.
-Bogini... ona straciła moc. Wciąż jest bliska memu sercu, ale coraz częściej czuję że tylko przez sentyment, tak samo jak Strażnik Bram... choć on się ode mnie sukcesywnie oddala. Ja nie mam siły podtrzymywać  wszystkich więzi, zwłaszcza tych które robią ze mnie niewolnika. -Shinju westchnęła przecierając zaspane oczy. -Po za tym bogini ... jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli odnajdzie swą utraconą moc w Kaczogrodzie... Życzę jej by była tam szczęśliwa, ale nie mam siły już... nie potrafię jej pomóc gdy żali się na ten świat. JA też go nie rozumiem a nawet nie mam do kogo iść się wyżalić...
-A Nakata?
-Tak Nakata... bez niej pewnie bym nie przetrwała. Dobrze mieć ją blisko. Ale wywiało ją za rzekę. To trudna przeprawa... nie mogę już sobie pozwolić na wyjście z domu od tak... te przeklęte robale tak rzadko się przemieszczają w tamtą stronę, są drogie, kapryśne i denerwujące. Nie mam już siły...
-Aha... -Arashi zgasił niedopałek w popielniczce. -Czyli co... przy pierwszej lepszej okazji pakujesz manatki i opuszczasz Bramy Światów.
-Tak... Nie chcę słuchać wrzasków Plugastwa o drobiazgi. Nie chcę już się irytować o te drobiazgi, niedopowiedzenia, niewłaściwy ton, złe spojrzenie. To może się wydawać niczym, ale gdy zasypuje mnie lawiną w ciągu dnia to w końcu zaczynam się dusić. Zwłaszcza teraz, gdy ujrzałam świat w którym mogę być wolna. Miejsce i osoby przy których będę mogła swobodnie oddychać, rozprostować skrzydła i latać. Wysoko ponad górami. Chcę być w końcu wolna, niewola mnie zabija...
-Jak każdego. I co, zamierzasz tak po prostu rzucić wszystko i zniknąć tam na końcu świata... Nie lepiej odejść z Bram Świata? Gdzieś indziej w Mieście Cudów? Przecież możesz przenieść się do Wojowniczki...
-Tam daleko, będę mieć lepszą motywację by się nie poddać, by zdobyć zajedzie, by się usamodzielnić. Tu jak podwinie mi się noga... będę za bardzo polegała na tym że mogę wrócić do Bram, a gdy znów dam się tam zamknąć... nie chcę tego. Wiem że przy Araelu i Razielu nic mi nie grozi, przy nich czułam się spokojna. Wiem że z ich wsparciem dam sobie radę. I w końcu będę mogła poczuć wiatr pod skrzydłami, tak jak zawsze o nim śniłam.
-Czuli już postanowiłaś... to w takim razie co tu robisz? -Arashi patrzył na nią zaskoczony.
-Nie wiem... zabijam czas. To długo... cztery miesiące...
-Ale, właściwie co cię tu trzyma, czemu nie pojechałaś teraz z Araelem?
-Nie wiem... chyba to poczucie obowiązku. Jednak podjęłam się studiów... powinnam je skończyć, przynajmniej ten jeden rok. Nie chcę już więcej czuć się gorsza tylko dla tego że nie mam prawa stawiać sobie trzech liter przed nazwiskiem... Po za tym muszę pozałatwiać swoje sprawy...
-Poczucie obowiązku... z tego co mówiłaś o Araelu to pewnie powiedział by że to zwykła tresura.
-Tak, tak właśnie powiedział...
-Ty się tylko nie rozmyśl.
-Nie zamierzam.